زنان سیاه‌پوش

زنان سیاه‌پوش یک شبکه جهانی از زنان پایبند به صلح و دادگری است که به صورت فعال با بیدادگری، جنگ، نظامی‌گری و دیگر شکل‌های خشونت مقابله می‌کنند. تمرکز مهم این گروه به چالش کشیدن سیاست‌های نظامی دولت‌های خودشان است. اعضای این گروه خود را نه یک سازمان بلکه وسیله‌ای برای ارتباط و ساختاری برای کنش اجتماعی می‌دانند. هر گروهی از زنان در دنیا، در هر زمانی می تواند برضد هر خشونت، نظامی‌گری یا جنگ، تظاهراتی مسالمت‌آمیز تشکیل دهد.

زنان سیاه‌پوش معمولا فقط از زنانی تشکیل شده‌اند که سیاه می‌پوشند و با سکوت در مکانی عمومی تظاهرات می‌کنند. پلاکارد به دست می‌گیرند و اعلامیه پخش می‌کنند.

عملکرد زنان سیاه‌پوش، بدون خشونت و غیرپرخاشگرانه است. علاوه بر تظاهرات مسالمت‌آمیز، زنان سیاه‌پوش از روش‌های مستقیم نیز استفاده می‌کنند. از جمله این روش‌ها نشستن و سد معبر کردن، وارد شدن به پایگاه‌های نظامی و مناطق ممنوعه، سرپیچی از قوانین و گواهی دادن است. زنان سیاه‌پوش بیانیه (مانیفست) ساختاری ندارند ولی دیدگاه آن‌ها از عملکرد و سخن‌های‌ آن‌ها روشن است. برداشت فمینیستی این گروه‌ها، خشونت مردان برضد زنان را در زندگی خانوادگی و زندگی اجتماعی چه در جنگ، چه در صلح، متقابلا به هم مرتبط می‌داند.

در برخی مناطق، مردانی که با این تحلیل موافق هستند، از زنان سیاه‌پوش حمایت و به آن‌ها کمک می‌کنند. زنان سیاه‌پوش نیز از مردانی که از جنگیدن سر باز می‌زنند، حمایت می‌کنند. کنشگری صلح‌جویانه که منحصرا از زنان تشکیل شده، بر این باور نیست که زنان به طور فطری بیش از مردان مصلح هستند. هرچند زنان تربیتی متفاوت از مردان دارند که باعث می‌شود درگیری آن‌ها در کارهای مراقبت و تیمارکردن نسبت به مردان تفاوت داشته باشد. بیشتر زنان در مقایسه با مردان تجربه متفاوتی از جنگ دارند. تمام زنان در جنگ، از تجاوز هراس دارند و اکثریت پناهنده‌ها را تشکیل می دهند. یک فمینیست به ویژه فرهنگ‌های مردانه را مستعد خشونت می‌داند و در نتیجه زنان فمینیست معمولا دیدگاه ویژه‌ای نسبت به امنیت و نظری منحصربه فرد در مورد جنگ دارند.

زنان سیاه‌پوش از زنانی با پیشینه‌های ملیتی و نژادی متفاوت تشکیل شده‌اند که فرای تفاوت‌هایشان درجهت دادگری و صلح با هم همکاری می‌کنند. گاهی تظاهرات صلح‌جویانه دچار خشونت می‌شود و زنان سیاه‌پوش روشی بدون خشونت و معنادار را انتخاب می‌کنند که با آن راحت هستند. شرکت در تظاهرات، حس توانگری و گستره متنوعی از تجربه‌ها، یکپارچگی و هدف را به‌وجود می‌آورد. زنانی که در مناطق بحران جنگی زندگی می‌کنند، جدا از این‌که در منطقه مورد خشونت واقع می‌شوند، می‌توانند از یکدیگر حمایت کنند. زنان سیاه‌پوش برای آموزش، اطلاع‌رسانی و تحت تاثیر قرار دادن افکار عمومی دور هم جمع می‌شوند تا جنگ را به عنوان یک انتخاب غیرممکن معرفی کنند.

این زنان برای رسیدن به دنیایی تلاش می‌کنند که در آن تفاوت به معنای نابرابری، ستمگری یا طردشدن نیست. صدای زنان معمولا در عملکردهای درآمیخته زنان و مردان گم می‌شود. وقتی فرصتی پیش بیایید که بتوانند تنها عمل کنند، چیزی که به عنوان زن بیان می‌کنند، حقیقتا شنیده می‌شود. کشورهایی که در آنها تظاهرات مسالمت‌آمیز انجام می‌شود شامل استرالیا، اتریش، آذربایجان، بلژیک، کانادا، دانمارک، انگلستان، فرانسه، آلمان، هند، اسرائیل، ژاپن، جزایر مالدیو، مکزیک، هلند، ایرلند شمالی، اسپانیا، سوئد، سویسس، ترکیه و آمریکا است. برگزارکنندگان تخمین می‌زنند که‌ حدود ۱۰ هزار زن در تظاهرات حضور داشته‌اند و این رقم در حال افزایش است. ملاقات‌ها و کنفرانس‌های بین‌المللی زنان سیاه‌پوش در سراسر دنیا از جمله بیت‌المقدس، پکن، صربستان و بروکسل برگزار شده است.

زنان سیاه‌پوش جایزه صلح هزاره برای زنان را از صندوق توسعه سازمان ملل متحد دریافت کرده است. همچنین زنان سیاه‌پوش اسرائیل-فلسطین و یوگسلاوی سابق نامزد جایزه صلح نوبل و جایزه حق معیشت شدند.